Zobacz nowe serwisy Kulturalnej Polski!
Do Antoniego C..... La musique est une chose étrange!
Byron
L'art?... c'est l'art - et puis, voilá tout.
Béranger
I
Byłem u Ciebie w te dni przedostatnie Nie docieczonego wątku - Pełne, jak Mit, Blade, jak świt... - Gdy życia koniec szepce do początku: "Nie stargam Cię ja - nie! - Ja, u - wydatnię!..."
II
Byłem u Ciebie w dni te, przedostatnie, Gdy podobniałeś - co chwila, co chwila - Do upuszczonej przez Orfeja liry, W której się rzutu-moc z pieśnią przesila, I rozmawiają z sobą struny cztery, Trącając się, Po dwie - po dwie - I szemrząc z cicha: "Zacząłże on Uderzać w ton?... Czy taki Mistrz!... że gra ... choć - odpycha?..."
III
Byłem u Ciebie w te dni, Fryderyku! Którego ręka... dla swojej białości Alabastrowej - i wzięcia - i szyku - I chwiejnych dotknięć jak strusiowe pióro - Mięszała mi się w oczach z klawiaturą Z słoniowej kości... I byłeś jako owa postać, którą Z marmurów łona, Niźli je kuto, Odejma dłuto Geniuszu - wiecznego Pigmaliona!
IV
A w tym, coś grał - i co? zmówił ton - i co? powie, Choć inaczej się echa ustroją, Niż gdy błogosławiłeś sam ręką Swoją Wszelkiemu akordowi - A w tym, coś grał: taka była prostota Doskonałości Peryklejskiej, Jakby starożytna która Cnota, W dom modrzewiowy wiejski Wchodząc, rzekła do siebie: "Odrodziłam się w Niebie I stały mi się arfą - wrota, Wstęgą - ścieżka ... Hostię - przez blade widzę zboże ... Emanuel już mieszka Na Taborze!"
V
była w tym Polska, od zenitu Wszechdoskonałości dziejów Wzięta, tęczą zachwytu - Polska - przemienionych kołodziejów! Taż sama, zgoła, Złoto-pszczoła!... (Poznał-ci-że bym ją - na krańcach bytu!...)
VI
- oto - pieśń skończyłeś - i już więcej Nie oglądam Cię - jedno - słyszę: Coś?... jakby spór dziecięcy - A to jeszcze kłócą się klawisze O nie dośpiewaną chęć: I trącając się z cicha, Po ośm - po pięć - Szemrzą: "Począł że grać? czy nas odpycha??..."
VII
O Ty! co jesteś Miłości-profilem, Któremu na imię Dopełnienie; Te - co w Sztuce mianują Stylem, Iż przenika pieśń, kształci kamienie... O! Ty - co się w Dziejach zowiesz Erą, Gdzie zaś ani historii zenit jest, Zwiesz się razem: Duchem i Literą, I "Consummatum est"... O! Ty - Doskonałe - wypełnienie, Jakikolwiek jest Twój, i gdzie?... znak... Czy w Fidiaszu? Dawidzie? czy w Szopenie? Czy w Eschylesowej scenie ?... Zawsze - zemści się na tobie: BRAK!... - Piętnem globu tego - niedostatek: Dopełnienie ?... go boli!... On - rozpoczynać woli I woli wyrzucać wciąż przed się - zadatek! - Kłos?... gdy dojrzał jak złoty kometa, Ledwo że go wiew ruszy, Deszcz pszenicznych ziarn prószy, Sama go doskonałość rozmieta...
VIII
Oto - patrz, Fryderyku!... to - Warszawa: Pod rozpłomienioną gwiazdą Dziwnie jaskrawa - Patrz, organy u Fary; patrz! Twoje gniazdo: Owdzie - patrycjalne domy stare Jak Pospolita - rzecz , Bruki placów głuche i szare, I Zygmuntowy w chmurze miecz.
strona: - 1 - - 2 -
Wersja do druku 
Wyślij znajomemu
Komentarze
artykuł / utwór: Fortepian Szopena
Dodaj komentarz
Fortepian Szopena
Cyprian Kamil Norwid
|
Byron
L'art?... c'est l'art - et puis, voilá tout.
Béranger
I
Byłem u Ciebie w te dni przedostatnie Nie docieczonego wątku - Pełne, jak Mit, Blade, jak świt... - Gdy życia koniec szepce do początku: "Nie stargam Cię ja - nie! - Ja, u - wydatnię!..."
II
Byłem u Ciebie w dni te, przedostatnie, Gdy podobniałeś - co chwila, co chwila - Do upuszczonej przez Orfeja liry, W której się rzutu-moc z pieśnią przesila, I rozmawiają z sobą struny cztery, Trącając się, Po dwie - po dwie - I szemrząc z cicha: "Zacząłże on Uderzać w ton?... Czy taki Mistrz!... że gra ... choć - odpycha?..."
III
Byłem u Ciebie w te dni, Fryderyku! Którego ręka... dla swojej białości Alabastrowej - i wzięcia - i szyku - I chwiejnych dotknięć jak strusiowe pióro - Mięszała mi się w oczach z klawiaturą Z słoniowej kości... I byłeś jako owa postać, którą Z marmurów łona, Niźli je kuto, Odejma dłuto Geniuszu - wiecznego Pigmaliona!
IV
A w tym, coś grał - i co? zmówił ton - i co? powie, Choć inaczej się echa ustroją, Niż gdy błogosławiłeś sam ręką Swoją Wszelkiemu akordowi - A w tym, coś grał: taka była prostota Doskonałości Peryklejskiej, Jakby starożytna która Cnota, W dom modrzewiowy wiejski Wchodząc, rzekła do siebie: "Odrodziłam się w Niebie I stały mi się arfą - wrota, Wstęgą - ścieżka ... Hostię - przez blade widzę zboże ... Emanuel już mieszka Na Taborze!"
V
była w tym Polska, od zenitu Wszechdoskonałości dziejów Wzięta, tęczą zachwytu - Polska - przemienionych kołodziejów! Taż sama, zgoła, Złoto-pszczoła!... (Poznał-ci-że bym ją - na krańcach bytu!...)
VI
- oto - pieśń skończyłeś - i już więcej Nie oglądam Cię - jedno - słyszę: Coś?... jakby spór dziecięcy - A to jeszcze kłócą się klawisze O nie dośpiewaną chęć: I trącając się z cicha, Po ośm - po pięć - Szemrzą: "Począł że grać? czy nas odpycha??..."
VII
O Ty! co jesteś Miłości-profilem, Któremu na imię Dopełnienie; Te - co w Sztuce mianują Stylem, Iż przenika pieśń, kształci kamienie... O! Ty - co się w Dziejach zowiesz Erą, Gdzie zaś ani historii zenit jest, Zwiesz się razem: Duchem i Literą, I "Consummatum est"... O! Ty - Doskonałe - wypełnienie, Jakikolwiek jest Twój, i gdzie?... znak... Czy w Fidiaszu? Dawidzie? czy w Szopenie? Czy w Eschylesowej scenie ?... Zawsze - zemści się na tobie: BRAK!... - Piętnem globu tego - niedostatek: Dopełnienie ?... go boli!... On - rozpoczynać woli I woli wyrzucać wciąż przed się - zadatek! - Kłos?... gdy dojrzał jak złoty kometa, Ledwo że go wiew ruszy, Deszcz pszenicznych ziarn prószy, Sama go doskonałość rozmieta...
VIII
Oto - patrz, Fryderyku!... to - Warszawa: Pod rozpłomienioną gwiazdą Dziwnie jaskrawa - Patrz, organy u Fary; patrz! Twoje gniazdo: Owdzie - patrycjalne domy stare Jak Pospolita - rzecz , Bruki placów głuche i szare, I Zygmuntowy w chmurze miecz.
strona: - 1 - - 2 -
Wersja do druku Wyślij znajomemuWażne cytaty
utwór: Fortepian Szopena
utwór: Fortepian Szopena
- "O Ty! Co jesteś Miłości-profilem,
Któremu na imię Dopełnienie;
Te-co w Sztuce mianują Stylem,
Iż przenika pieśń, kształci kamienie...
O! Ty-co się w Dziejach zowiesz Erą, [...]
Zwiesz się razem: Duchem i Literą" - twórczość / poezja
Komentarze
artykuł / utwór: Fortepian Szopena
- Fortepian Szopena - Marta (marta-154 {at} wp.pl)
w tym utworze mozna wyodrebnic 3 watki:1.spotkanie Chopina z Norwidem w Paryzu 1849r,2.dramatyczny obraz wydarzen warszawskich-wyrzucenie fortepiany Chopina,3pochwala tworczosci chopina. przedostatnie spotkanie Chopina z Norwidemopisuje obraz Chopina przed smiercia(jest blady,trzesa mu sie rece,ma malo sily) podmiotem lirycznym tego utworu jest Norwid,a adresatem Chopin. autor porownuje Chopina do Pigmaliona(wielki artysta),wymienia tez cechy jego muzyki. pozdro dla wszystkich ktorzy skozystaja z mojej interpretacji....:-) - Fortepian Szopena - RX Queen ()
Ten wiersz jest bardzo znaczący i myślę,że jeden z najlepszych utworór Norwida. A jego interpretacja daje dużo do myślenia. A w dodatku bede ten wiersz jutro omawiać na mojej maturze ustnej z polaka! - Fortepian Szopena - Anonim ()
????? - Fortepian Szopena - oran (jacokolo {at} wp.pl)
NA razie nie powiem za wiele ale faktycznie wiersz jest, co widać na pierwszy rzut oka, długi, obfituje w niezliczoną ilośc formacji graficznych, co wyrużnia Norwida ze swojej epoki. Jestem w trakcie pisania wstępnej interpretacji(własćiwie jeszce nie zacząłem). Sam nie wiem jak mi to wyjdzie ponieważ po raz pierwszy interpretując wiersz będę posługiwał sie planem maturalnym... Podczas czytania wiersza człowiek odpływa, zatraca sie w jego treści,a przeslanie samo wpływa do muzgu. Nadrzędnym sensem utworu (moim zdaniem) jest ukazanie waliki między dobrem, a złem. Dobro jest reprezentowane przez muzykę Szopena, zło to chociażby Rosjanie niszczący i grabiący Polskę. dochodzimy w tym momencie do kluczowego słowa \'BRAK\', które reprezentuje zło będące częścia historii, i tego co właśnie się tworzy. W końcowej części utworu dochodzi do ujednolicenia świata i współgrania doskonałości z brakiem... - Fortepian Szopena - asia ()
eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee - Fortepian Szopena - monia (moniafg {at} wp.pl)
jezeli ktos kocha muzyke, zna sie na niej i uprawia ją, to odczucia po przeczytaniu tego wiersza będą 10 razy mocniejsze!!!... utwór ukazuje opozycję między dopełnieniem a brakiem... świat jest pełen niezrozumienia dla artystów... - Fortepian Szopena - Paulina ()
ludzie jak wy patrzycie. jakie lzy w oczach? to nie jest ospis ostatnich dni zycia Szopena tylko sa to dni gdy byl chory. wyraznie jest napisane\"przedostatnie\". sa tu ukazane refleksje Norwida nie tylko na d zyciem Szopena ale rowniez nad sztuka, smiercia. wspomina spotkanie z Szopenem w jego paryskim mieszkaniu i zniszczenie fortepianu. przeczytajcie dokladnie a pozniej rzucajcie komentarze. - Fortepian Szopena - Mateusz ()
\"fortepian Szopena\" hmmm można by na ten temat bardzo dużo rozmyślać dużo ludzi mów iż ten wiersz jest poje...., niezrozumiały itp. Dlaczego??? Interpretowałem ostatnio ten wiersz kompletnie go nie widząc na oczy wcześniej i poprostu wczytując się w tekst samo z siebie \"z serca\" rozumie sie o co chodzi w tym utworku. Ten utwór mógłbym nazwać poprostu opisaniem życia hmm tz.. już śmierci jednego z najleprzych samego Szopena. Wiersz mówi nam o ostatnich dniach jego życia o tym jak wyglądał jak się czuł. Opinie niektórych ludzi są poprostu beznadziejne i niepowinny być wogule jako komentarze. Gdybyś przeczytal jeden z drugim ten utwór zrozumiał byś jego sedno i to co on niesie ze sobą jaki smutek i żal. Pozdro wszystkim co lubią Norwida a tym co nie radze sobie spokojnie poczytać jego wierszy. BAJO 20/12/2005 ps. a z odpowiedzi dostałem 4+ - Fortepian Szopena - Marcin ()
Do m.in. Józefa i anonima: Czytajcie (ale 2 razy wolniej ;-)), a zrozumiecie (tekst) - parafrazując Jezusa Chrystusa : szukajcie, a znajdziecie!\" P.S. W tych czasach, trudno było tworzyć coś, co byłoby zrozumiałe w obecnych czasach. Poeci w tym okresie mając dusze patriotów i romantyków pisali tak jak im podpowiadał \"duch romantyczny\" i pisali zgodnie z ówczesnymi wymogami językowymi. Mówię serio! :-) - Fortepian Szopena - Mania (ewamaniana {at} o2.pl)
pokazuje przyjażń dwóch wielkich Polaków.
Dodaj komentarz
.:: top ::.
Copyright norwid.kulturalna.com
Wydawca: Olsztyńskie Towarzystwo Inicjatyw Kulturalnych - Kulturalna Polska
współpraca • autorzy • kontakt