Zobacz nowe serwisy Kulturalnej Polski!
Ty mnie do pieśni pokornej nie wołaj,
Bo ta już we mnie bez głosu,
A jeśli milczę, nie przeto mnie połaj,
Kwiatów, Ty, nie chciej od kłosu...
Bo ja z przeklętych jestem tego świata,
Ja bywam dumny i hardy,
A miłość moja, Bracie, dwuskrzydlata:
Od uwielbienia do wzgardy.
Gdy w głębi serca purpurę okrutną
Wyrabia prządka cierpienia,
Smutni - lecz smutni, że aż Bogu smutno -
Królewskie mają milczenia.
Wersja do druku 
Wyślij znajomemu
Komentarze
artykuł / utwór: [TY MNIE DO PIEŚNI POKORNEJ NIE WOŁAJ...]
Dodaj komentarz
[TY MNIE DO PIEŚNI POKORNEJ NIE WOŁAJ...]
Cyprian Kamil Norwid
|
Ty mnie do pieśni pokornej nie wołaj,
Bo ta już we mnie bez głosu,
A jeśli milczę, nie przeto mnie połaj,
Kwiatów, Ty, nie chciej od kłosu...
Bo ja z przeklętych jestem tego świata,
Ja bywam dumny i hardy,
A miłość moja, Bracie, dwuskrzydlata:
Od uwielbienia do wzgardy.
Gdy w głębi serca purpurę okrutną
Wyrabia prządka cierpienia,
Smutni - lecz smutni, że aż Bogu smutno -
Królewskie mają milczenia.
Wersja do druku Wyślij znajomemuKomentarze
artykuł / utwór: [TY MNIE DO PIEŚNI POKORNEJ NIE WOŁAJ...]
- [TY MNIE DO PIEŚNI POKORNEJ NIE WOŁAJ...] - Samuel (fant69 {at} interia.pl)
W zamieszczonym tu tekście brakuje jednej zwrotki. To niedobrze, ponieważ zubożona o nią wersja nie oddaje w pełni myśli Norwida. Pozdrawiam.
Dodaj komentarz
.:: top ::.
Copyright norwid.kulturalna.com
Wydawca: Olsztyńskie Towarzystwo Inicjatyw Kulturalnych - Kulturalna Polska
współpraca • autorzy • kontakt